MIJN EERSTE THEATERMONOLOOG

Afgelopen zaterdag ging de theatervoorstelling Morphosis in première. Een prachtig eindmoment was het van zo’n negen maanden voorbereiding. Regisseur Romke Gabe Draaijer had mij vorig jaar gevraagd om de tekst voor deze voorstelling te schrijven. Inspiratie hiervoor waren vijftig transcripties van interviews die hij had gevoerd met mensen over hun coming-out. Ook het boek ‘Fluwelen woede’ van Alan Downs en ‘De Profundis’ van Oscar Wild heb ik gebruikt. Het is een poëtische monoloog geworden over geïnternaliseerde schaamte.

Wat doet het met je als je op late leeftijd pas uit de kast komt? Hoe klinkt, voelt schaamte? Hoe houd je een monoloog van meer dan een uur interessant? Hoeveel poëtisch taalgebruik kan het publiek aan? (heeeeel veel dus) Maar vooral: Hoe zorg je er voor dat er in de maatschappij meer begrip komt voor LHBTQIA+’ers?

Ik vond het een geweldige zoektocht om me te verdiepen in de ander, de wereld en mezelf. Die momenten dat je de woorden op het podium ineens ziet openbreken doordat ze interactie aangaan met het decor (Elze van den Akker), de muziek (Laurens van der Meulen), kostuums (Anne-Rixt Gast). En niet te vergeten het geweldige spel van Tijs Huys. Echt magisch. Complimenten voor Rinke Brands (dramaturg) en Romke Gabe Draaijer (regie).

Vanaf nu gaat de voorstelling door het land touren. Kijk hieronder voor de speeldata.

Productie van Firma Draaijer&DeVries
Foto’s: Moon Saris